boşuna ağlamam ben
boşuna...
boşlukta sallanan salıncak
gibi olsa da ruhum
bileklerim sağlam
bilekleri gül akıtan kadını
sev-me
ah! beni yanlış yerden öptünüz
dudaklarım kötü kalpli kırmızı
benim gibi sizin gibi

haydi çocukluğum saklan sen tatlım
zaman yaptı yapacağını
pencerelerden hep savaş atarlar
bu olmamalı dünyanın düzeni
haydi alkışlayalım birbirimizi
dur!
sakın kızma
kendi sesiyle yazılmadı
bu şiir
beyin bükmece
uyku tutmamıştı geçen gece
omuz omuza vermişti iki şişe
kapkara kapılardan attım onları içeri
kendi ağırlığımın sorumlusu ellerim
insanı delirtecek dizeler çıktı dışarı

haydi yaralarımızı gösterelim birbirimize
ağaçlarda sallanan öfkelerimizi
korkularımızın sürü ndüğü sokakları
dur!
kavruk ülkenin kavruk insanı
sakın kaçma
suratını asma
belki birgün serin bir yel eser
sağırlığımızla Tanrıyı beklerken
hiç konuşmadan anlaşabiliriz
ömrümüz boyunca yaptığımız bu
en büyük yük konuşamamak
hayvanlar koklaşa koklaşa
insanlar
insanlar sırtımızda
asıl yüreğimizde
asıl sevgiye

yıldızlara bakalım
düzeltebiliriz...