Duymazdın
İllâ kendini aklıma sokacaksın değil mi?
Ben nereden bilebilirim, Belki, seyyar ölümünü de aldın yanına? Hiç olmayacak cesaretime bakıyorumda.. Kaybedeceğim nelerde varmış? Sandım ki; Hep yanımdaydın sen. Sonsuzluğun sonunda, donup kaldım. Ama bilmemişim, Bu gidişlerin zanlısıymışım... Zaten hiç ortak edemedim hecelerimi. Ayak seslerini duydum, Alıp verdiğim nefesin köşe bucağında. Duvarla bitişen o soğuk yatağın sesinde, Bir dolabım olsaydı, Bağladığın hayvanın çaresizce seni beklediği şu hücrede. Kaçıp saklanırdım. Haykırdığım fısıltılarım, Duymazdın; "Sen güzel kadın! Yakma kendini Hâla o yerde, Ben varım." |