Face de benim torunun resimlerine bakıyordum. Aklıma geldi böyle bir şiir yazmak. Çünkü benim kız hep ’’ Öpmeyin..sevin ’’ diyordu. Ben de kendime çevirdim bu sözü ve bu şiir çıktı ortaya.

Bu pörsümüş yanağın nesinden öpersiniz?
Aman gözüze gurban öpmeyin sevin beni.
İltifatı bal edip adeta sepersiniz.
Aman sözüze gurban öpmeyin sevin beni.


Geldi ayrılık vakti,gidenlere karıştım.
Bükülüp gider belim, kırıştıkça kırıştım.
Ütü bile kâr etmez ben iyice buruştum.
Aman yüzüze gurban öpmeyin sevin beni.


Yüklemişim sırtıma abayı, çulu, denki.
Hazreti Azraille yaparım yaşam cenki.
Bundan sonra istemem ne çalgı ne de çengi.
Aman sazıza gurban öpmeyin sevin beni.


Sanmayın ki istemem övgü, iltifat, alkış.
Hele bir el etseniz koşarım tıpış tıpış.
Sizlerle bahar olur ha bu soğuk kara kış.
Aman yazıza gurban öpmeyim sevin beni.


’Öpmeyin’ dedim diye sakın bana kızmayın.
’De get moruk ’ diyerek kem sözler de yazmayın.
’Ölmüş gitmiş bu ’ diye sakın mezar kazmayın.
Aman nazıza gurban öpmeyin sevin beni.