ADI VAR KENDİ YOK
Adı var kendi yok ömür
Ömür dediğin bir güldür, ............................bilemedin bir gündür Kafiyeler düzdüren adam! Tarifin boşuna, seven insana Aşkın gözü kördür İstediğin kadar yaşa, ........................kendini öldürme pahasına... Ölüm varsayımdır sonunda İntihar sayıklamalarında... Adı var kendi yok ömür Kapanan bir çizginin ardından Yüzüme gülüşün görünür Bir fatihaya salarım kendimi Ağaran yüzümü bir Allah bir avucum görür Sen toprağını sulayan damladan anlarsın Çiçekler açtığında çiçeğinden anlarım bense Ne sen bana ölümü anlatabilirsin şimdi Ne ben sana yanaklarıma yapışıp kalan hayatı, .......................Fakat haberdar gibiyiz az çok Parmaklarımıza dolanan Yüreğimize düşen sakar sevgilerden... Nereden tutarsan tut şimdi Dağılır anın Bilmelisin,fakat,hatırana bir dua kadar uzaktayım Toprağından bir parça canevimde Hiçkimseye anlatamadığım kadar ya-saklıyım |