RUSAMER MİZAH VE ŞİİRİYAT ENSTİTÜSÜ RAPORU
Rapor No: RS–2025/KD–ES–241
Tarih: 25.10.2025
Yazının Adı: Vazgeçtim
Yazar: Emine S.
Yorumlayan: Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
Birimi: RUSAMER – Melankoli, Direnç ve Ruh Yorgunluğu Araştırma Dairesi

Emine S.’nin “Vazgeçtim” adlı şiiri, modern zaman insanının içsel tükenişini, yaşamın anlamını yitiren yanlarıyla yüzleşmesini derin bir iç sesle dile getirir. Şiir, sade kelimelerle ama yoğun bir iç yankıyla örülmüş; sabırla taşınan bir yorgunluğun manifestosu gibidir.

Açılış dizeleriyle başlar durgunluk:

“Ne güdebiliyorum bu deveyi / Ne gidebiliyorum bu diyardan.”
Bu iki satır, yalnızca bir bezginliğin değil, varoluşun ikileminin özüdür. Gitmekle kalmak arasında sıkışan ruhun sözcüğüdür bu. Hem “deve” hem “diyar” sembolleri, kadim sabrın ve teslimiyetin ironik bir hatırlatmasıdır; fakat şair, sabırdan değil, sabır yorgunluğundan konuşur.

“Her yer yeşilleniyor inadına / Ben griye boyanırken güzelleşiyor tabiat” dizelerinde, doğa ile insan ruhu arasında ters bir akort kurulmuştur. Hayat dirilirken, benlik solmaktadır. Bu tezat, şiirin duygusal merkezidir — dış dünyanın canlılığı, iç dünyanın ölümüyle çatışır.

“Bedbin söylemin içinde tezat bir huzur ve huzursuzluk” dizesi, adeta bir iç monologda Freud’un psikanalizine selam verir. Şair, kendi melankolisini nesneleştirir; huzur ve huzursuzluğu aynı potada eritir.

Orta bölümdeki imgeler — “mezar taşına yaslanmak, buz gibi beton serinliği, toprağın içine çağıran hüzün” — ölümü bir son değil, soğuk bir sığınak gibi resmeder. Burada ölüm arzu edilmez, yalnızca kabul edilir.

Finale doğru şiir, bir dua gibi çöker dizelere:

“Kalbim yoruldu Allah’ım / Kalbim yoruldu.”
Bu tekrar, bir sitem değil, bir teslimiyettir. Her şeyden değil, “kendinden vazgeçmiş” bir kalbin iç çekişidir. Şair, bedenden ziyade ruhun yorgunluğunu anlatır; bu da şiiri mistik bir içe kapanışa dönüştürür.

Emine S.’nin “Vazgeçtim”i, aslında “vazgeçememekten vazgeçiştir.”
Sözcükler, ne umudu tamamen reddeder ne de acıyı yüceltir; yalnızca insanın yorulmaya hakkı olduğunu hatırlatır.

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
RUSAMER – Melankoli, Direnç ve Ruh Yorgunluğu Araştırma Dairesi

Vesselam.

“Vazgeçmek, bazen pes etmek değil;
nefesin hakkını teslim etmektir.”