bir travestinin yal(ı)n(s)ızlık portresidün gece bir yaprak daha koptu her geçen gün biraz daha acıyan ruhundan ve sakladı duran ilk arabayla fosfordan yalımsız erkekliğini... jartiyerinin ucunda pembeye dair ruhu vardı artık tüm maviliğine rağmen... maskeliydi şimdi şuh kahkahalarının yal(ı)n(s)ızlığında kimsesizdi... ve bil(e)mezdi hiçbir erkek onun kadar aynı bedendeki iki ayrı ruhun can çekişini... kimsesizliği... BOLU |
Bu esere eğilmek gerek.
Saygılarımla.