Ne yapsam bilmiyorum
Seninle,sensiz yaşıyorum sabır taşını çatlatırcasına
Hem varsın,hem kaf dağının ardındasın ulaşılmaz Ey; yar dediğim,Yaradan’ın gönlüme kattığı peri Masallarda yaşıyorum seni,bir var,bir yoksun kavuşulmaz Gecelerimin hüzünlü sevinci,gözümün buğulu feri Ne yapsam bilmem ki gönlüne girsem Ne yapsam ki,seni kendine getirsem... Hem seninleyim,hem hasretinle yanıyorum her gece Hayalimde, uyuyorsun yanımda huzurlu,mışıl mışıl Kıyamıyor titreyen ellerim saçlarını okşamaya Seviyorum seni gözlerimle incitmeden sessiz sessiz Gözlerimi açıyorum yine yoksun,sevdam firari Sonra kalemim yoldaşım oluyor,seni yazıyor hece hece Yine yapayalnız kalıyorum kendimle ve hüzünlü sevincimle Bilmem ki,nasıl başa çıkarım yokluğunla,seninle… Yaşıyorum sensizliği seninle Ah birde başını çevirip baksan hep sana çevrili yüzüme Kendini görsen gözlerimde büyüttüğüm deryayı Girerdin gözlerime,sen ben olurduk okyanusçasına Yüreğime taht kurardın çıkmamak üzere mahşere kadar Ah birde kulak versen sana nağmeler söyleyen sözüme Bir ömür boyu verirdin o güzel yüreğini yüreğime Ne yapsam bilmiyorum? Ne yapsam da seni mahşere kadar alsam yüreğime… AHMET MORAN |
sevgi ve saygı ile
lamour.