ÜLKEMKendimle başbaşayken Yapayalnız kaldığım gecelerin Sabah kuşatmalarında Benliğimi arar dururum... Gözlerimin suskun marazını Bir dikmede içerken gurbet Özgürlüğü, tutsak ülkemde bulurum... Ülkemi iyi bilirim Ülkem de beni Kimse bizi bizden iyi bilemez Kıymetini gurbetteyken anlarım Uzak ufuklarda buram buram Hasrettir Akdeniz’in kokusu İçimi sızlatır zamanın uğultusu Suskun dereler gibi sızar ömrüme keder Usulca kayar gözlerim çürük çarık yollarına Gidişimi umursamamıştır belki ama Yolumu gözler ülkem bilirim… Ay ışığının iz düşümünde Yıldız adağı düşlerde bıraktım ülkemi Önüme gelene anlattım kuzeyini güneyini Avucumun içi gibi bilirim Dört bir tarafını, tel örgülü yollarını İnsanlarını tanırım Nelerini bilirim de söyleyemem Utanırım... İçimde çözülmez kördüğüm budaklanır Başımı alıp gittiğim yerden Gözüm kapalı gördüğüm ülkem puslanır Yüreğimin düş kırıklarında Yüzümü toprağına sürdüğüm Yitik hatıramdaki harabem Avuçlarımın arasından akıp giden ülkem var Bulut olup yağacağım bir gün azar azar Hiçbir dikenli tel ayıramayacak yağmurumu… İsmail BOYRAZ |