Yüreğimi istila edilmiş, bir şehirin orta göbeğinde
Dört koldan, pusu kurulmuş bir halde bıraktın beni
Sancılardayım, kan kusmaktayım
Ölümle yaşamanın, ince noktasındayım
Kanamalı ateşlerdeyim yanmaktayım
Savaşın içinde kalmış, silahsız bir esker gibiyim
Her bir tarafım kan kusuyor hayatlara
Özgürlüğünü arayan bir millet gibiyim
Aklımın her bir köşesi esir düşmüş sevdana
Cehennemdeyim yanmaktayım ağır ağır
Yüreğimin volkanları patladıkça her defasında
Kalbime vurduğum kilitleri kırmaktayım

Sen düşünce aklıma, savaşların en büyünü yaşamaktayım
Teninin kokusunu özlüyorum, yokluhunun her anında
Ne aklıma nede kalbime, inan söz geçiremiyorum
Savaşın orta yerinde kalmış gibiyim, çıkmazlardayım
İnan ne yapsam ne etsem, yerini hiç bir şey doldurmuyor
Bir hikaye tadında, seni düşünüyorum düşlerimde
Masallara konu ediyorum her bir yazdığım sözde
Bestelenmiş bir türkü olup, akıyorsun yüreğime

Varlığını bilerek yaşamak bile, huzur veriyor bana
Kimbilir belki içimdeki bu savaşlar öldürecek beni
Yokluğunun kara gecelerinde, kuş olup uçuyorum
Sana doğru kanat çırpıyorum, rüyalarımda
Bir melek gibi sarıyorsun sıkı sıkı bedenimi
Seni düşlerimde bile yaşamak öylesine güzel ki
Ne içimde yaptığım savaşlar geliyor aklıma
Nede azrahil, ölümü sarıyorum koynuma adeta
Ve aklımın verdiği savaşlarda, aşka hükmediyorum
Hiç korkmadan, hiç tükenmeden, seni seviyorum
Savaşın ortasında kalmış yüreğimle, seni seviyorum...

Ufuk Güney