)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-360-)(
***************************************************************************
************* Gidiyor ************* Umutlar kesildi yuvadan yardan Herbiri bir yana çekmiş gidiyor Göçmek lazım oldu böyle diyardan Kimi taşa tohum ekmiş gidiyor İnsanlık güneşi battı batacak Ne yana dönersek devler yutacak Bulunmadı elimizden tutacak Yaşlı dünya artık çökmüş gidiyor Hürmetten saygıdan kalmadı eser Biri diğerini arkadan keser İyiler evinde kara yel eser Kötüler gökdelen dikmiş gidiyor Halk çalışır oburları doyurmaz Devlet baba zayıfları kayırmaz Haklıyı haksızı asla ayırmaz Dost İzzet’im umut yıkmış gidiyor ************** Dost İzzet ************** 1943 yılında Develi’nin Gezbel (şimdiki adı Çadıryeri) köyünde doğdu. Asıl adı İzzet Tunç’tur. Köyünde okul olmadığından dolayı okuma yazmayı kendi kendine öğrendi. 1956 yılında köylerine okul yapılmasıyla da ilkokulu orada, ortaokulu Develi’de, yapı sanat lisesini ise Adana’da tamamladı. Dost İzzet okuma yazmayı öğrendiği ilk yıllardan itibaren Karac’oğlan, Aşık Garip ile Şahsenem, Kerem ile Aslı gibi kitapları okuduğundan halk şiiri ve hikayelerine olan ilgisi daha da arttı. Ortaokul yıllarından beri şiir yazan Dost İzzet’e öteki öğretmenleri ve büyüklerinin yanında ortaokuldaki matematik öğretmeni Numan Arısoy’un katkısı oldu. 1974 yılında Almanya’ya yerleşen Dost İzzet, Türkçenin yanında Kürtçe de yazdığı şiirlerinde toplumsal sorunlardan, sevgiye dek hemen her konuyu işlemektedir. Dost İzzet’in şiirleri »Sen Yaralı Ben Yaralı« (2007) adıyla kitap olarak yayınlandı KAYNAK:© BeKa Sitesi ************************************************************************** )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-360-)( Şu deli yüreğim sanki bir nehir Koskoca deryaya akmış gidiyor Akış ki; duramaz, edilmez tehir Bu deli yüreği yakmış gidiyor Dilerim bu aşkta düşmez gazele Hele saki kadehleri tazele Kendine bağlayan nazlı güzele Vallaha kafaya takmış gidiyor Sevmekten gayrı da varmı ki çarem Sen hayat ışığım sen ciğer parem Ne Mecnun,Ne Ferhat,ne de bir Kerem Sevdada en başı çekmiş gidiyor Hasreti cananın gözde tütmeden Seviyorum dedim yalan katmadan Son defa sarıldı güneş batmadan Vallaha ardına bakmış gidiyor Hedefin bulmayan çıkmaz yol gibi Uzanıp ta tutamayan el gibi Boz bulanık akan azgın sel gibi İnan ki bendini yıkmış gidiyor Sevenin halinden bilir mi eller Yalvarır, yakarır, duada diller Hasretle hüzünle geçince yıllar Kadere dişini sıkmış gidiyor Lüzumsuz ömrünün her bir anında Mutluluk var idi oysa dününde Vuslat olmayınca aşkın sonunda Gözünden yaşını dökmüş gidiyor Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |
Kırkından sonra saz çalmak diye bir tabir olmasa bu yaştan sonra elime saı alıp katılacağım aşıklar arasına...Ben çok seviyorum bu aşık tarzı şiirleri. Naçizane bir şeyler yazıyoruz ama nerdeee. Aşıkların ocağında pişmek gerek.
Dost İzzete de sana da sonsuz selamlar. Allah'a emanet olasın.