Yeni rotam ölüm ’ dür Ey Güzel Gözlüm...

Bıktım bu sensiz ,
/ bedensiz / bedelsiz canı artık yaşamaya tutmaktan.
Hayatla olan kavgam son bulsun artık,
Dilegim budur Rabbbimden,
Her sensiz sabahlara uyanmaktan ,
ayna karşısında gün be gün çöken yüzümü , gözümü , görmekten...
Eğri büğrü çıkan sakalllarım ,
seni derin düşünmelerimin yüzüme yansımasıdır ey güzel gözlüm...
Ne zaman aklıma düşsen sen,
O düşüncemi silmek zorunda olmaktan bıktım...
Adımladıgım her yolun sonunun sana çıkmasını ummaktan bıktım...
Ayaklarımı gitmemek için çiviledim,
bu sefer gitmemek için yürümeyecegim...
Gölgelerin kısaldığı bir vakitte adımlarım başımı eziliyor.
Tek ses çıkmıyor benden. bir avaz duyuluyor taa içimdeki çocuktan.!
Yalınayak bağcıklarına basıp beceriksizligimin, ümitsizligimin,sensizligimin...
Yakıyorum tüm yaşanmışlıkları son seferimde...
Hesabını kim verir bir damla gözyaşımın,
kim sana sorar hesabını senin ey uğrunda ölünen SEVGİLİ ?
Kapamaya dahi gelme gözlerimi. . .!