bir kalpte iki aşık
işte gidiyorum haytından gitmeleri hiç sevmesemde
ardıma bakmadan ağlamadan denizleri döksem gözlerine gözlerinde baka kalsam derinliklere ışığı kapatsam yüreğime seni karanlığa gömsem ve bu harabeye dönmüş virane şehri terk edip gitsem sis inmiş binalara ve ara sokaklara sokaklar ıssız çığlıklarla haykırıyor yanlızlığını sevgilim ben gittikten sonra bu şehre hiç güneş doğmadı hep yas hep gözyaşı boyası dökük duvarlara argo kelimeler kulanılmış püskürlü boyayla, bir yazı dikkati’mi çekti duvarda bir kalp ortadan ikiye bölünmüş bir yanda kzın ismi diğer ayrı parçada da erkeğin kız haykırıyor sevdiğine bırakma beni diye erekk duymuyor yaşam mücadelesi veriyor hatanede kalbi durmuş erkeğin çalışması için kızın kalbi gerekliymiş ve kız kalbini ikiye bölmüş yarısını erkeğe vermiş ve kalpleri bir olmuş aşkları dillere destan bende böle olmasını isterdim ama sen beni kalbinden sürgüne gönderdin.... yazan : samet karaoğlu |