Ölmedim ama, yaşamıyorumda!
Merhaba sevgilim.
Ayrılık vari sözlerinden geriye kalan bir sızıyım artık. Düşümde biriktiriyorum yuvarlanan parçalarımı. Dağılmışım her bir yanına kulisin. Az sonra ’’ ölüm ’’ diye çağırılacağım kürsiye. Ağzımdan çıkanları duyan herkes ya sağır olacak ya ölecek. Bir katliamın tek zanlısı olarak çıkacağım gazetelere. Adımı duyanlar korkudan şehri terk edecek Kimsesi olmayan bana yaranmaya çalışacak Bir ayrılığın daha hıncı tüm insanlıktan çıkacak Düşünebiliyor musun sevgilim? Senin sebep olduğun bir kıyamet kopuyor Öte tarafta her şeyden yalnızca sen sorumlusun Reenkarnasyon gerçekleşene kadar azap çekersin sanırım Ben düşünüyorum da; Sen bu kadar acırsan, ben... Kırmızı rüyalar atıyorlar üstüme Kahverengi uyaklı şiirler Sesimin en tiz tonu Duyuyor musun bunu? Seni içeriyor tüm yalanlar... Anlayabiliyor musun sevgilim? Orağını saçlarıma takacak Azrail Surundan kelimeleri üfleyecek İsrafil Solumdaki melek acıdan kıvranacak Sağımdaki o üzülüyor diye ağlayacak Doğa kırmızıa dönecek Mikail tarafından Tanrı bunu yargılamayacak. Bir katil tüm evrene hükmedecek Üstelik bundan kimsenin haberi olmayacak. Gurur duyuyor musun sevgilim? Şiir geçireceğim şimdi, kitaba kaldıracaklar beni İçimden ayrılık geçecek, yalnızlık nöbetlerinde Kelime mühendisleri tarafından tedavi göreceğim Hece hece verecekler ayrılığı kollarımdan Tüm bunlar olurken sen masal uyuyor olacaksın Ya da bir bar köşesinde kıçını başını sallayacaksın Aldırış etmeyeceğim, nasıl olsa; Bu tavırlarını daha önce çok kez ölmüştüm. Unuttun mu sevgilim? Paranoyama yeni mekanlar katacağım Mevsim normallerinin dışında yağacağım Oyalayacağım dilimde cümleleri Sesimden düşecek uzvumun kesikleri Yalnızlık çalacak şarkılar Acılarımı söyleyecek şairler Sancılarımdan bahsedecek köşe yazarları Sen, sen hiçbir şeyi bilmeyeceksin Duyuyor musun sevgilim? Ölmedim ama, yaşamıyorumda! Kerem Sümer. |
aşk ölümsüzdür tenler ölür
ya aşkındır ya hiç bir şey
ruhsuz beden
objedir nesnedir sureti insan görünen
selamlar