Sen Hiç Ölülerin Ağladığını Gördün Mü?
belki geri gelir
belki yeniden sever belki ellerimi tutar belki sarılırız da kim bilir? uyurken özlediğinin farkına varamıyor insan, üzülüyorum oysa ben seni her saat diliminde, her çoğrafyada ayrı ayrı sevmiştim sevişmiştik ders arası, gece yarısı girilen hayallerde uzuvlarımın her bir köşesi sana çalıyor aklım duruyor, gözlerim köreliyor, saatler seni gösteriyor ben en çok seni özlüyorum, farkında mısın? her şey yolunda gözükürken, hiçbir şey yolunda gitmiyor sigarayı bıraktım, alkol de almıyorum gittiğinden beri sen aklıma gelme diye, yemediğim güzellik yok sıradan insanlar gibi erken yatıp, erken kalkıyorum insanların arasına karışıp, kimisine hal hatır soruyorum nasıl gidiyor diyorum, nasıl gidiyor? bana sormalarına fırsat tanımadan uzaklaşıyorum oradan olur da sorarlarsa verecek yanıtım yok gidişini anlatabilecek kelimem yok henüz, üzgünüm şarkılarla da aram düzeldi, dinleyince anımsamıyorum eskisi kadar seni aklıma gelmiyorsun değil, aklım oluşunu kabul ettim işte sana sunduğum her ne varsa, şimdi dost gibi sarılıyorlar bana senin olanlarla, sensiz iyi geçinmeye çalışıyorum belki bir yerinden tutunabilirim yokluğuna diye hiç istemesem de, biliyorsun ki mecburum sensizliği siz hiç yaşamadınız sevgilim ben önce sensizliği sonra sizliği yutmaya çalışıyorum uykularım kaçmıyor artık, onlara iyi davranıyorum kızılacak bir şey yok; seni arıyorlar farkındayım onlar da seni görmeyi çok özledi bir rüzgar gibi esip geçsen, çiğseleyen yağmur gibi damlasan, hiç yoktan selam verip gitsen yine, olmaz mı? ölümden dönsem, film şeridi değil de sadece yüzünü görürüm öyle içimdin ki, kendimden geçip geçip sana varıyordum şimdi bana koca bir hiçliğe alışmamı söylüyorsun sensizliğin de iyi geleceğini hatta ve hatta senden daha iyilerine layık olduğumu söylüyorsun sahi sevgilim sorarım sana; sen hiç ölülerin ağladığını gördün mü? Kerem Sümer. (Kalabalık Saçlı Adam) |