ERKEN ÖLÜYE MEKTUP
silinmiş izlerin geçtiğin bütün yollardan
ardından bıraktığın anılar gittikçe flu ne güneşin görünüyor ortalıkta ne yağmur kokusu havada şimdi her şey gecede sinsi yağan karla örtülü bizi sorma soğudu birden içimizin kuytuları ağzımızda kaldı ağıtlarımızın tortusu bırakıp denizleri çekildik kış karanlıklarına ıssızlığımıza düşen hep o bir damla su yanılgılarımız yanık izleri gibi bedenlerimizde bir bir kayıyor avuçlarımızdan sevgi yumağı yürekler dünle yarın farklı elbet, ama bugün hep aynı erişemediğimiz uçurumlarda soldu çiçekler bir muska gibi gizli gizli taşıyoruz seni tenimizin sıcaklığına karışmış öyle saklısın bu dünya bildiğin gibi değil bizi de öldürecek erken ölmekte galiba çok haklısın |