KÜLLER VE ZAMAN
Zaman, dilsiz çocuk, Zaman...
bana neler söylemek istedin? sözcüklere yağan kar’dın izini yitirdim bakışlarda bir külün içinden okuyuşlarda kar’dın, kendini küredin Zaman, dilsiz çocuk, Zaman... ince aşklarla yırtılan sendin, yollarla erguvan sunulmuş lanetli kışlardan aldığım belirsiz dokunuşlardan kopan tenini dinledin Zaman, dilsiz çocuk, Zaman... sözcüklerin ardında duran melektin, kendini okuyan Söz’ün geldiği durumu yaprak ve külden olduğumu belki onlarda söyledin Zaman, dilsiz çocuk, Zaman... |