AKŞAMIN YARISINDA
herkes öteki gibi duruyor... akşam
da durduğu yerde durmuyor artık; yolcu yolu kuşatıyor durmadan; kapanıyor ’Zaman’ denen karanlık... hiçbir şeyde yok gibi ve herşeyde var; sıkışmış birileri ara yerde; kalbim! durma yetiş eski yazlara! nedense bir durgunluk var saatlerde... herşey nasıl da bütündü bir zaman: şimdi bahçe eksik, güllerse yarım; kar yağar, hüzün bile yok... ve nerdesiniz, âh, evet nerdesiniz, yoksaydıklarım? |