ŞEMS
Ruhum karanlıktaydı…
Gözümün değdiği ilk yıldızı Yâr sandım hemen Fena yanıldım. Sonra vuruldum mehtaba. Battı kayboldu yalnız bıraktı beni. Sırtım dönüktü hayata Ve sen doğdun güneşim. Gönlümü aydınlattın Gözümü kamaştırdın Isıttın beni, her zerrem Nasibini aldı güzelliğinden. Şimdi Sen gecelerime doğamasan da Ne yıldızlar nede ay Umurumda bile değiller. Hatıralarının üstünü kaplıyor hayalîn. Sabahları özlemek Dört gözle beklemek seni Ne güzel şeymiş, güneşim… neyzence / istanbul neyzen muharrem ali |