Kırık Kalpler...
el kırık kalp kırık kalem kırık
gönül hayli bir kırık. ağlıyor gözler mehtabın doğduğu gece ben dertleştim yıldızlarla rüzgar ılık esince. dağları aşamadım dertlerimi yazdım duvarlara güneş bana ben güneşe küskün yine canlandı anılar kalpte sızı duyamadım kalp atışlarımı. sırdaşım oldu yıldızlar hüznümü doladım içime karanlıktı dötyanım yazamadım adını kalem bana küskün ben kaleme. ümidim vardı belkide son nefesimdin buğulu baksada gözler gökte yıldız hep aynı yıldız anlatır her şeyi usulca kayboluşlar. uzaklarda sesin gelir masal düştü içime vuslatı beklemem yakarım kağıt ile kalemi kalp kırık ise neylerim deniz ile deryayı... Hüseyin YANMAZ 06/02/2012 |
Güzel dile gelmiş, kutluyorum
selam ile