KANIKSAMAK

Sinsi virüs gibidir; belki daha da eşet
Girdiği bünyelerde bir süre sessiz durur
Kalbe kanca atınca kolaysa artık baş et
İlk önce merhameti, sonra insafı vurur

Kanıksama olayı belirsiz bir süreçtir
Şeytansa bu sürecin parçası ve baş piyon
Felaket sezilse de vakit genelde geçtir
Söz konusu gafletse bellidir o şampiyon!

Hasar gören bünyeler SOS verir önce
Akıl, beyin ve dimağ direnmeye çalışır
Gafil gezen bedende uzayınca işkence
Vicdan teni terkeder, can cefaya alışır

Karışır kulun aklı; değişir yâr ve yâren
Ahlaksızlıklar ahlak, karalar ak sayılır
Şerefsizlik şereftir o andan itibaren
Virüs artık bedene, dalga dalga yayılır

Değişen davranışlar iz bırakır suratta
Ardan ârî bedende nur çehreyi terk eder
Öyle bir belâdır ki; bulaşıcıdır hatta
Önlemi alınmazsa toplum bunu fark eder

Bu safhaya gelince kolaydır erkin işi
Ne adalet sorundur, ne artık fahiş fiyat
Tüm yetkiyi elinde toplayınca bir kişi
Kılıfa uydurulur her türlü fiiliyat

Aşılması imkânsız denilen nice sınır
Silinse de kimsenin sesi soluğu çıkmaz
İblis insana bakar, gurur duyar, kıskanır
...

Dağın zirvesine düz yol arama
Yorgun ayaklara destur verilmez.
Gönül imar etmek çok zordur ama
Meşakkat çekmeden sırra erilmez!

Zannetme uzakta; huzur avcunda
Huzur bir tatlı söz; dilin ucunda
Sanma ki mutluluk kral tacında
Tac ile, taht ile kalbe girilmez.

Gözlerin önünde perde var kat kat
Ömürden gidiyor her an, her saat
Akıbet ölümdür, budur hakikat!
Ecel meleğine tuzak kurulmaz!

Okumak beyhude amelin yoksa
Cahiller alçaktır göğe de çıksa
İnsan şu aleme ibretle baksa
Boş heva peşinde koşmaz, yorulmaz

Ayın hükmü olmaz güneş çıkınca
Göz farklı şey görür; kalpten bakınca!
Yapraklar gül olur dikenler gonca
Her bahçeden lale, sümbül derilmez

Candan dost olana canım fedadır
Amaç gökkubbede hoş bir sedadır
Baki olan bir O; Hakk’tır, Hüdâ’dır
Aklı olan O’na küsmez, darılmaz!

Kimseye değildir, nefsime sözüm
Bir garip ozanım, buruktur sazım
Yollar sırat gibi kesmiyor gözüm
Sıratı geçmeden HAKK’a varılmaz!
Sıratı geçmeden HAKK’a varılmaz!

Mecit AKTÜRK