Biliyorum kırgınsın, kızmanın sebebi var Ürkek bakışlarında ayan olmuş giz çocuk Biliyorum imkânsız kırık kalbini îmar En ağır sitemleri sıra sıra diz çocuk
Bu nasıl kıştı böyle her kar’ı kahra şölen Bu ne bakıştı öyle değdiği yeri delen Ey alevi yükselen boynu bükük kardelen! Siteme ne yüklesen, ne desen caiz çocuk
Sen ki herkesten daha muhtaçken ihtimama Yüreğinde onca yük, sayısız kanlı yama Dünya nice zulümler, kıyımlar gördü ama Bu asrın mezalimi tarihte eşsiz çocuk
Daha yeni gelmişken şu hayat mektebine Bizdik bin derdi koyan düşlerinin cebine Zor sorular ardından girip yerin dibine Utanması gereken sen değilsin; biz çocuk!
Yazık ki haz umarken umudun ocağına Düzensiz demde doğdun dünyanın kucağına Yanağından süzülen lavların sıcağına Mendil olurdum amma, her teselli az çocuk
Sevgiyle yaklaşırken yamacına, yanına Yakışmadı ağlatmak bu asırın şanına Neşenin gömüldüğü o çukurun yanına İnsanız diyenlere dipsiz kuyu kaz çocuk
Biz ki hergün es geçip mücadele kısmını Kader koyduk her zulmün, haksızlığın ismini; Keskin bir bıçak ile öksüzlüğün resmini Canımızı yakarak kalbimize çiz çocuk
Şakiliğe şahitken nice Yetimhaneler Sığınak oldu bize arsızca bahaneler Talan, zulüm, cinayet...Ve Cennet? daha neler! İnsan bu! İnsaf yoksa hayli edepsiz! Çocuk.
Ne Myanmar’ı unut, ne İdlib’i telaşla Şikâyet dilekçene Filistin ile başla Koy hedef tahtasına vicdanımızı taşla Akıl olmayan başla yaşanmaz aziz, çocuk
Şâyet dinerse birgün içindeki fırtına Yükle günahımızı bir tartının sırtına Kaldıysa onurumuz al ayaklar altına Yalvarsak da acıma! İnsaf etme; ez çocuk!
Hayasızca bozarak ahkâmını âyetin Din ettik sebebini her türlü cinayetin Başım gözüm üstüne sitemin, şikâyetin Dâr kurmaksa niyetin, hakkındır infaz çocuk
Hani, insafa gelip affettim desen de sen Silinmesi zor leke zulme dair her desen Rüzgar demek ne mümkün; kasırgaydı sert esen Yıkılan onurumuz; kalkmaz bu enkaz çocuk
Ahsen-i takvim üzre bezese de yaratan Bizdik her çağ açtıkça öncekini aratan Tarihin dimağına bir mızrak gibi batan Aynamızda sırıtan tükrülecek yüz çocuk
Sanma ki geçen her an ızdırabımı gemler Bağrına düşen korsa kalemim acı demler Ağıdını yazmayı unutsa da kalemler Hatırlatmak farz bana; yemin sana! Söz çocuk! . Utanması gereken sen değilsin; biz çocuk!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
* SÖZ ÇOCUK! şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
* SÖZ ÇOCUK! şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
SELAMLAR