ANSIZIN DÖNEBİLİRİMBir şafak vakti kızıla çalarken gün Uyanıp apansız düşlerden Sus… Sır gibi sakla kendini An ve an bekle beni Gelirim yine düş bahçelerin den gelirim Bir an... Nemli gözlerim kayıyor derinlere Sensizliği dip köşelerde arıyorum Gözyaşlarımı içiyorum yudum, yudum Oysaki kırgındı yüreğim alışamadı sensizliğe Vazgeçtim… Anladım ki yoksun artık Bir dilenci gibi sığınıp kapına Avuç, avuç seni dilemek Ayrılığın cemresinde kıvranarak Üç beş nöbetlerimde volta atarken ağrılarım vazgeçtim… Ya sonra… İnatla korkuyorum K(ı)rılır diye yürüdüğüm yolların Kaldırım taşlarına çiviliyorum yıkılan gururumu Serseri haykırışlarım kopuyor şehrin orta yerinde Anlıyorum ki unutmaya mecbur Bir avuntu beni teselli eden Yinede yabancı sayma Her sabah sen diye uyandığım uykularımı Kör bir kurşun gibi zamanı öldüren nefesini Yıkılan hayallerimi eskiyen gözlerimi sakın unutma Yokluğun narında yanan gururuna üşüyor şimdi REMZİYE ÇELİK YORUM :MUSTAFA DOĞAN 31.1.2012 SALI |
Her sabah sen diye uyandığım uykularımı
Kör bir kurşun gibi zamanı öldüren nefesini
Yıkılan hayallerimi eskiyen gözlerimi sakın unutma
Yokluğun narında yanan gururuna üşüyor şimdi
::::::::::::::::::::::::::::HARİKA::::::::::OLMUŞ:::::::::YÜREĞİNE::::::::SAĞLIK:::::::::)))))))