KAYNAK MESELİ
Ağacı derisinden sıyırıyorum.
Bir iklim gelgiti içinde gelişiyor günün çıbanı: Kor siyahın bünyesinde çoğalıyor meşin derin deri izi. Bu neşeyle kanı denetleyen yaşlı çocuk umutsuzluğa çiziyor etin eksenini. Coşuyor, ürküyor belki, usulca yayılıyor ateşin, yalımın katsayısında. Soruyor: Gneşin sızdığı çatlakta mı ışık? Başka bir kaynak mı yarımadadan suya doğru başınabuyruk? Bilinmeyen onuruyla karşılaşıyorum keskin anların. Tenha gün gecenin girdabından açılan pencerede patlıyor. Ağrı taşıyorum uslu ve usta, büyüyor, taşıyorum göksel iliğinden kırmızının. |