zirve/zırvadesem ki!... bir sevdadır şu zirve denen zırva... bilirim varamadan zirveye sönüp giden hayatların uçup giden hayallerini… geçer koskoca bir ömür bir zirvenin özlemiyle… tırmanmak acı verir keskin kayalar, derin uçurumlar bekler sinsice yutar arsızca benliği o yollar / en sivri uçlarda… -zirvede olmak- desem ki!... ya ulaşamadan o noktaya hakim olursa kör olası duygular masumluğa işte! o zaman hayata tepeden bakan bir nazar kalır gümüş parlağı gözlerde umursamaz gülümsemeler yankılanır mutluluk içinde dudaklar yalnızca bir sözcüğe odaklanır ’BEN MUHTEŞEM BİRİYİM” desem ki!... o da duyulmaz zira kimse kalmamıştır etrafta… |
Akıllıca olacaktır))