Gel(me)mek
gel
ne öp beni ne seviş benimle sadece dokun incelikli parmaklarınla senin yokluğunda hiç kestirmeyip uzattığım dalgalı acılarıma segâh başlayıp nihavend biten bir şarkının güftesi ol nesir başlayıp nazım biten bir ömrün bercestesi gel ne sev beni ne konuş benimle sadece hissettir parmakuçlarının sıcaklığını senin yokluğunda sıkmaktan kanattığım avuçlarıma canına yandığımın istanbul’umun koca koca simit parçalarıyla beslediğim martısı ol iki artı iki eşittir dört işleminin artısı yahut da gelme yokluğunun bıraktığı onulmaz yaraların hamisi ol sensiz geçireceğim bi ömürde başımın gözümün üstüne olan ölümün azraili 11/12/2006 |