lake beyazı sevmeler
bu kalp üç astar yedi
üç astar tutundu hayata yeniden yüzseksen zımpara gördü çok kere hoyrat dokunuşlar gıdıkladı içini çizikleri vardı her kalp gibi çelik macun yokladı bir güzel hayat tortularından arındı bir umut son kat beyazı gördü sonra ilk defa sanki melek dokunurmuşçasına ihaneti de öğrendi o an gönülde ritmik tepişmeler vardı zaten ve patlak verdikçe içten içe sızmalar çelik macun yiyen ince çizgiler son kat beyazında belirdi son ihanetler her sebatsız boyacının insafında saklı ve her hava tabancasından geçen nokta kereler son kat beyazında beliren son ihanetler şimdi masa gibi sandalye gibi insan iskeletlerinde mevcut bu kalpte yaşattığı acıya eş ruhsuz lake beyazı sevmeler |