Bir Sade Kahvelik Ömür
yaralarımın şamatasız ağıdı sinerken yüzüme
hatırlıyorum ömrümün dar gelen yazgısını yaşamın son ganimetine ramak kala... karşılıyorum mübağlasızca korkularımı kazandığım sancılarım bedenimi zorluyor sözlerimi esir ederek boğmuşum kursağımı... ölüme olan saygım insana eş değer çarşıda kaç para beyaz kefen kumaşı üşümeden, tüm ihtişamımla direneceğim... kanasada gelinciğimin körpe katmanları yetinirim avuçlarımdaki bir tutam sevgiyle varsın teberru etsin hayat yanlışlarımı... kuruyor genizimden boğazıma giden yol eksilterek bedenimin sol yanını yetecekmi ömrüm bir sade kahve içmeye... tarifsiz acıyı susturup görebilecekmi ilkbaharı gecikmiş bir düşü çıkartarak dehlizinden yaşayabilecekmi sendelemeden eski acıyı... f.h |
TEBRİKLER
Selam Saygı Sevgi Sabır Ve Dua İle
A.E.O