Yağmurun ardından...
ney’in sesi değdikçe arsız yalnızlığa,
hüsranlığına hayıflanırsın, yorgun kaldırımlar yol alır önünde... sevgiler yontulmuş, uçurumun kenarında, nefestir sessiz çığlıklar, gezgindir gece... yosunlaşmış gözyaşların alacaklıdır... yine de, bir gelincik düşer masum gülüşlere, saf haliyle kırmızı... hayallerini boyamışsındır gökkuşağının yüzüne, uzaklığı giymişsindir bilinçsizce, çaresiz bakışların altında kırılgan dudaklar, düşünceli ince bir çizgi... f.huy |