İnsan Sancısı
kan pıhtısından bozma insan
doğarken lekesiz... kubbesi yarım gönlün nasırlı bakar gözleri bir sıkımlık canı kalsa çaresizliği yüzünde gölgeli düşlerin gittikçe saydam, ömrün yürek iklimlerinde hırsız sokakların yalnızlık doğurur uzatır ölüm ellerini... uzanırsın duyguların yatağına perçeminde ter, şakağın günah seğirir... düşüncenin vaveylasından kaçmak zordur aymazlığını ilke diye çizmişsen fikrine kan pıhtısıdan bozma insan ölürken sancılı... f.huy |