Paylaşılan Uyum
Ne zaman onur duysam yaza verdiğim ömürcükten
ve yalnızlığımı duyarlı bir duvarla paylaşmaktan; ısınmış kuşlar getirir kibrit kutusu odalara yalnız gelişinin izleri olan bir kadının ayakları, kilimlere, çıplak betona dişi nakışlar, güneşten artırılmış menevişler... atar. Bilir gökyüzüne bakmaktan ve evrenin yaratılış sırlarından korktuğumu. Oturup diker yırtığımı, söküğümü kadınlığının topraksı edalarıyla. Bense erkekliğimin folkloruyla çalkarım ona sunacağım dizeleri kafamda. |