Dışarda Taşlar Şiiri
zamanın ve güneşin beslediği miskin bıldırcınlar,
erimiş kanatlar ve ayaklar, rüzgarın uzun takvimi, yitmiş kayıt çizgileri en uzun ömürlü ağaçlarda. Gel bana, ömrüm kısa, gün boyu toprağın sıcak mıknatısıyla kurumuş, bedensiz bir gömlek gibi. Sar göğsümü, sıvan sırtıma, sen kaynamış sütün ince kabuğu, inandır beni kendine hem ağzından çıktı bir kere ’seviyorum’ sözü boşlukta başı dönen küçük bir nar fidanı gibi. |