İSKELEDE BİR KADIN
Kış mevsimi,karları iten ayaz rüzgar ,
dondurdu o an hevesini, Üşüyordu şimdi,yüksek sesle , düşünen küçük harfleriydi, Satıraralarında yarım yamalak cümleleride, öyküsünü gizledi, Soğuk ayazdı gece karlı bulutlarda beliren aya bişeyler söyledi... Kendi kendine boğuluyordu cümlelerinde, Buzulların arasında sanki, umutları bırakıp dondurduğu sesinde, Bir arabası vardı küçücük, Yeni köy iskelesinde efkar duman nefesimde, Bir şeffaf kutu içinde seni bekliyordu , kan kırmızı bir gül torpido gözünde... Sapak kaypak deli dolu bir kavşak tozlu taşlı yollar arasından, Deliler gibi hız yapıyordu, senelerin özlemi kavuşma sevdasından, Yaramaz uslanmaz deli dolu umarsız, hep o kadın çıkmazdı aklından, Onu düşününce çöreklenmiş , tüm kötülükler o an siliniyordu aklından... Bilmeceleriyle dolu hayat, akıyordu el arasında eriyen sabun gibi, Ömür dediğin neydi ki,neydi? kiminde sallanırken taşlı süslü saltanatlı beşiği, Kötü cümleleri sakladı kimi, duyabildiğim şu sözleri, Verdin satır aralarında seyret diyorsun acımasızca birde şimdi... Keyif mi alacaksın al bakalım, Halimi gör de gül bakalım şimdi.. GELMEDİ Mİ O KADIN İSKELEYE? HANİ BULUŞACAKLAR DI? DELİ KIZ ÇAYIN SOĞUYACAK ŞİMDİİİ... |