Gözlerini Düşünmeliydim Oysa
Soluğunda kin birikmiş bedenlerin gölgesinde
Doğrulmaya çalışan Yarı ayyaş,yarı yaralı,yarı yamalı şiirler döktüm geceye Gece ki talan edilen düşlerin cinayet emri Gözlerini düşünmeliydim oysa Eskimiş kaldırımlarda Lacivert akşamlarda Sardığımda üşüyen,dokunduğumda titreyen bu ömrün altyazına Açıklamalar biriktirdim Tut ki bilmek istersin Ruhumun arka bahçesinde saklanan ’sen’ i Çapı dar gelen sevdalara bürünmüş Takvimsiz gençliğimizden geriye Dairesel başlangıçlar ve sonlar kaldı şimdi Ve hıçkırıyor sesimde duyamadığın arsız özlemim Ve sarsarak,ve hınçla,ve delercesine geceyi Çoğaldıkça eksilen,eksildikçe eriyen ömrüme ilişiyor Dilsiz lehçemde ismin Perdeleri sararmış evlerin sıralandığı bu kent Umudu tüketen,acıyı türeten Yüreklere tünemiş kahırlar Yürüdükçe kent düşüyor Yürüdükçe kent üşüyor Tetikte bekleyen gökten elime kar düşüyor Ömrüm üşüyor Oysa gözlerini düşünmeliydim Savruldukça anılardan öpüşlerin Karanlık çekilirken yüzümden gözlerini düşünmeliydim Trampetler çalıyor beynimde Toparlayamıyorum içimdeki ’sen’i Toparlanamıyorum içimdeki ’sen’ ile Dinamit gibi aklımda gidişin Giyinmeyi unutmuş,nöbete durmuş yüreğim Anadan doğma hislerle geldim Koynumda aşınmış resmin Yarınsız,yarsız kimliğimizle Satırbaşlarında kalmış mağrur bakışlar kuşandı geceye Hayatın eşiğine konaklamış tutsaklık İçerisi bahar Dışarısı kar Doğrulmaya çalıştıkça devrilen,devinen sözcüklerimde İzmarit kokusu Aç midelere bölüştürülen Acımtırak dost hüzünleri Gözlerini düşünmeliydim oysa Sabahlarıma doğan yetim kimsesizliğinde Gözlerini düşünebilmeliydim oysa 16 Ocak-2012 Nigar Baran |