Herkesin Gittiği Bir SabahHerkesin gittiği bir sabaha uyanmıştık Yollara yıkıldı çığlığın duvarı Nasıl doğruldum hatırlamam Ama hatırlarım sesinde çiçekler açardı Burnuma sıkıca sarılmış bir atkı gibi alırım kokusunu Gecenin kimsesiz kıyılarını dövüyor şimdi anımsamak Bir el beliriyor elimi de alıp gelen Ah buralar tekin yerler değil Buralara da sabah doğacak Bir trenin vagonları gibi günler Nereye götürür şu dünyayı bilmem Acıyla beslenen bir hayat bu Her gün yaralarımın kabuklarını soyan Nereye gideriz bilmem Nasıl doğruldum hatırlamam Ama hatırlarım yüzünde hüzün eriten bir güneş vardı Herkesin gittiği bir sabaha doğmayan İçime çöktü aşkın kıyameti Nereye gittim bilmem Nasıl dirildim hatırlamam |