Gecenin MerdiveniGecenin merdiveninde kıyısız bir denize düşüyor adımların Gözlerin bulutlandığında kirpiklerine konmayı unutuyor martılar Bir çekmeceye bıraktığın cenneti soruyorsun başkalarına Unutmanın en kötü yanındaki sandalyeye oturuyorsun Suskunluğunda oyuklar açılıyor baktığın yerlere Bir söz, bir gülüş, bir sarılış Sana ulaşmadan birikiyor Oysa çekip almalılardı İçindeki terkedilmiş kent ıssızlığını Dış duvarı yeni boyanmış bir evin iç duvarındaki çatlağın kırgınlığını İlk kış günleri gibi geçiyor yüzün caddelerden Kaldırımlar, sokak lambaları kepenklerini kapatıyor sen yürüdükçe Bir tek iğne deliğinden geçen ışığın coşkusu kalıyor Yalnızlığında kararıyor kendine sakladığın cennetin göğü Ve gecenin merdiveninde kıyısız bir denize düşüyor adımların |
Gönüllerde yaşayan şiirlerde ve sizde sağlıklı ömürler dilerim…