BEN... SADECE...
Bu şiiri o yazdı,
Saclarımin sacaklı şairi... Ben... Sadece... Kalemi tuttum... O konuştu hep, Erkeklikle ürkekliğin arasında. Ben... Sadece... Sustum. O döl bıraktı, Saklı satır aralarıma. Ben... Sadece... Şiiri doğurdum. Kelimeleri ucundan tutuşturup, Kendini yaktı. Çıldırdı mısralar, Delilik makamında. Ben... Sadece... Küllerini savurdum... Heceler hizaya girip Dava ettiler parmaklarımı Şairin ölümünden... Bulunmaz hint kumaşıyım, Eşgalim tespit altında. Ben... Sadece... Saklanıyorum.... (Valla yalan söylemiyorum, Sizi düdüklemiyorum. Hem ne diye yalan söyleyeyim. Ben başbakan değilim ki, Bitime tavuk eti yedireyim.) |
kutlarım yazan kalemi saygılarımla