arka cebimarka cebimde ölüm habersiz değilim öyle ki kefen sarılıyor bedene inceden inceye sıradan bir toprak kavuşması değil benimkisi ismi sadece göç yaşam yine ardıma takılan hayasızca hadi bir daha bas üzerime ezilsin bu can yok olacak derecede zaten giden gitmiş kim ağlayacak gerçekten öldüğüme ben hazanın son elçisi sayende satırlarım mesudu boşadı tek celsede dünya karanlığa koşarken son hızda yalnız kaypak nefesin kaldı avcumda onu al kör bir mikrop vari sarıyor hücremi dua et rabbe itirafın azaltır belki cezanı bak ay doğuyor semada eşliğinde yıldızlar ruhum ermese de gökyüzüne en son parlayan ben olayım müsadenle........ lamour..!! |