gecenin tenhası...karanlık çöktü yine uzundu düşlere gebeydi gece keskin bir bıçak üzerindeydi düşler acılarla konuşuyordu gölgelerin gözyaşlarıyla dönüyordu zaman alacakaranlıkta boğulan yürek ve orada başlayan ayrılık kendi silahımla vurulan ben her sabah kendime acıyarak uyanmamak için gecenin tenhasında kaldım... 02/10/2007 |
o kadar iyiydi yani...