Ah Çekmeden YaşanmıyorAh çekmeden yaşamayı yeğlerdim Ahlar hayatıma sıralandı hep. Kederden bihaber gönül eğlerdim Güzel günler gitti, aralandı hep. Yatar yatmaz uyur, kalkardım erken. Katıksız ekmeği iştahla yerken, Ahrete günahsız gideyim derken, Beyaz sayfalarım karalandı hep. Dökseydim derdimi, çıksam bir dağa Bir balık misali takıldım ağa Sevdiklerim girdi kara toprağa Ciğerim tutuştu, paralandı hep. Boynum kıldan ince, alın yazıma Çilesiz nameler uymaz sazıma İlaç tesir etmez yürek sızıma Can evim içinden çıralandı hep. İçimdeki yangın Mevla’ya ayan Çektiğim acıyı edemem beyan İçten çığlığımı olmuyor duyan Kafesteki kuşum yaralandı hep. Mehmet Postallı / 2011 |