Nargile dumanına sarılmış otokritik , naçizane öğütleri paradigmaya çeviriyor
Gurupta güruh renkler ; kamer sıra savmış , önceliği kızıla veriyor
Sirkülasyon senkronize , yıldızlar tekdüze ; tüm şimşekler büyülü göğün esiri, alınmışlar gizlice
Samanyoluna çıkacaksak , karanlıktan göster süzeyim ışığını ; çoban yıldızı

Aşk damlalarından ıslanırım diye korkarsan ; bırak çıkma dışarı
Sadece empati penceresinden bakış at , yetmezse önyargının üstüne bir toprak at
Çek burnuna geleceğin umut kokusunu , düne bugüne inat
Damarlarında gezen haysiyetle yaşat ; mutsuzluğa büyük hezimet

Niye frenler kendini insan , kopuk uçurtma özgürlüğünde yaşamak varken
Neden iki kelimeyi esirger , yürekliliğin mazisine kar yağarken
Keşkeyi lugatımızdan silecek , belki de doğru kişi olacakken
Mumdan gemilerle ateşe yürümek , çok mu zor olacaktı ?

Mühürlü sandıklara gizlemişsin kalbini , seçmişsin olmayı yalnızlığın sakini
Gemi rotasını güvenli koylarda tutmuşsun , ertelemişsin kahr-ı kederini
Mazeretlerden sığınıak yapmışsın , bilmiyorsun nedenini
Sadakatsizliğin çeperinde süs olacağına , özgürlüğün toprağında ol humus madeni