KANATIYOR GÜNEŞİMİ
Karanlığa bağışlıyorum kanlı susuşlarımı
Renginde bir şeyler var, Gözlerime ölü çerçeveler düşüren Tutup umudu asıyorum resme Bir çığlık kopuyor ölen bir yıldızdan Duvar parçalanıyor, dağılıyor yüreğim dört bir yana yutuyorum can kırıklarını birer birer acıtmıyor canımı bir dostun hainliği kadar. kim topladı güzel masalları ne vakit bir düşü öpsem penceremden düşüyor ay ışığı. Yüreğimin baş köşesinde oturur yalnızlık Ben davet etmedim ki billur gözyaşını Canı sıkıldıkça parıldıyor yanak çukurlarımda Dokunuyorum yanaklarıma parmaklarımda yangınlar Yangınlar gelip dilimi tutuşturuyor Bir çığlık attı atacak kendini dışarıya Derken yutkunuyorum acılarımı Yine o sancı düşüyor nefesimin battığı yere Dost diyor;kalbim Nasılda kanatıyor güneşimi! |
yutuyorum can kırıklarını birer birer
acıtmıyor canımı bir dostun hainliği kadar.
Sevgili şairem işte şiirin vermek istediği gercek bu üç mısrada saklı şiirin diğer yönlerini incelemeden dost hanceri insanın hayatında aldığı en büyük yaradır o güzxel yüreğini kutlarım sevgiyle kalın