uzun ince eriyorum..gün boğazımda düğüm şimdi çaresizlik ateşi yakmıyor azap sevdiğime tutulmuş o acıyor ben kanıyorum ölüm her zaman acı değil bazen yaşam daha ağır sevdiğin erirken yaşamak o giderken başucunda beklemek her an vedaya hazırmış gibi ama hiç vedalaşmadan.. gün sesimde hıçkırık şimdi haftasına varmaz dedikleri benim oğlum,canım,hayatım varmasa da söylenmeli mi acaba en acı yakarışlarım ulaşır mı ona ’o’ böyle sınar mı yarattığını hala her işte var mıdır hayır her an konuşacakmış gibi ama hiç kıpırdamadan.. gün dilimde diken şimdi ölüm boğazdan girerken penceremse buhar şimdi gözümün kaydığı her an saçlarım da beyaza vurur ellerim ateşin üstünde ne yanar,ne kanarım şimdi ne olur az sonra ben ölsem acısını görmeden gitsem her an gülecekmiş gibi ama hiç tebessüm etmeden.. (sonra düşündüm bir an) bencllik olsa gerek bu da ya ben ondan önce olsaydım o benim kadar dayanıklı mıydı allahım buna da şükür ben ondan önce olsaydım o benim kadar dayanamazdı varmış senin de bildiğin ama dayanamam günahsa da beni de almak zorundasın yanına aramızda bir saniye farkıyla her an gidecekmiş gibi ama hiç utanmadan.. |
tebrikler selam ve sevgimle