bir adam var sahilde düşünceli..
göz kapakları ağır bakışları uzun
yüreği menzilinin çok ötesinde
ya düşünüyor ya bekliyor birini
ince hafif sakalı düzgün taraklı
deniz nimetleri kokusu burnunda
oturmuş başı hafif bekleyişi mamur
elleri kasvet beyaz kayaların birinde
ve en tehlikelisi böceklerin-üzerinde
sanıyor ki gelecek o beklediği biri
bir adam varsahilde-bekliyor gelmeyeni..
güneş bile en son uğrar bu limana
ancak götürdüğü fazladır getirdiğinden
sulak sesinde o adam irkilir akşamları
yıldızları öldü sanıp ağlar sabahlara
ve her gece hem de-unutkandır insan ya
doğumuna benzemez hiçbir şey yine de
ve en güzel gökyüzünün bu şehirde
bir tek sahibi bulunmaz nasıl oluyorsa
martıların çığlıklarına takılmaz kulakları
bir adam var sahilde her günü aynı..
dudakları ve elleri hafif titremeli
buğulu gülüşleri aynı yere nakışlı
ince süzmeleriyle gökyüzünden aşağı
denizim mavisine bulaşmış bakışları
umursamaz en yücesi gelse kralı
ama bir çocuğu da bilir sevmesini
çünkü çocuk olmuştur çoktan daha önce
ancak kral ne demek bilmez ne yapsın
bir adam var düşleri her gün aynı..
buranın kadınları çok bilmez sevdayı
on dördündeki düşleri yoktur çocukların
ve İstanbul da yoktur gidilecek-görülecek
varsa yoksa ipek mendiller,kağıt uçaklar
bozuk radyoda dinlenen eski türküler
oysa yine de umursanmaz çok defa
bayram-düğün,yine birlikte yaşanır
ve cenaze gibi hep birlikte yaşlanılır
belki de gittikleri liman da aynıdır kim bilir
bir adam var sahilde düşlüyor-olmayanı..