DOZUNDA BİR HİCİV!
-Öylesine değişti, bozuldu ki şu zaman
Kimi övsen ânında giriyor havalara Diyorsun; ’şiir güzel, senin kalemin yaman’ Soyunuyor boyunun on katı dâvâlara Pohpohlarsan sevinçten keklik gibi sekiyor Yorum yazmazsan hemen kılıcını çekiyor- Şairim demiyorum, yirmi yıllık çırağım Senin taşların bana çölde bir kum tânesi Dersen; ’ben en büyüğüm, herkesten çok ırağım’ Kapılarını açmaz hiç bir gönül hânesi Yazdıklarını bir tek yorum dostların yutar Zâten onlar ne yazsan yalandan alkış tutar! Boşuna çırpınırsın bana hiç bir şey olmaz Bir şâir yitip gider, bundan duyarım kaygı Sözlerinle incir’in bir çekirdeği dolmaz Biraz tevazû göster, biraz insana saygı Bak kardeş! Atışmaya yanlış adam seçersin Bu kafayla gidersen kendini zor geçersin Mütevâzı yürekli herkese sâhip çıktım Sen büyüklük tasladın ve başlattın savaşı! Ne arkandan konuştum ne yivli kurşun sıktım Dozunda bir hiciv bu, taşların en yavaşı Şimdi bunun üstüne yazacaksan taşlama Dürüst ol sözlerine iftirâyla başlama . |
Buyurmuşlar,ya Kardeş. Bu kaçıncı 180 e çok var mı. :):) sevgi ve selam.