Yıkılmış bir yuvanın enkazında yaşarken
Ummadığım bir anda çıkıverdin karşıma
Hüzünler bir sel olup yüreğimdem taşarken
Işık gibi yayıldın kapkaranlık arşıma
İlkbahara dönderdin yaprak döken güzümü
Güldürdün uzun zaman hiç gülmemiş yüzümü

İsyanları yaşamış cinnetleri tatmışken
Bir dolunay misali doğuverdin geceme
Zevk aldığım ne varsa hayatımdan atmışken
Şiirime söz oldun, beste oldun heceme
Sevdanla harman olup aşkla tekrar barıştım
Sıyrılıp dertlerimden mutluluğa karıştım

Şansa bak ki hayattan sen de almışsın darbe
Yalçın bir kayalıkta kesişti yollarımız
Yârdan düşmemek için girişmişken bir harbe
Tutunup kurtulacak dal oldu kollarımız
Oradan uzaklaştık ikimiz bir elele
Artık yıkamaz bizi ne bir sel, ne zelzele

Kanatlanıp uçmanın zamanını bekleyen
Birer kelebek idik ve kozamızı deldik
Kırılmış birer kalptik arada bir tekleyen
Sardık tüm yaraları biz bize iyi geldik
Bastırılmış duygular bir anda geldi dile
Dağıldı kara bulut, terketti bizi çile

Sen hayatın anlamı, sen sevginin tanımı
Sen bana yıllar sonra şiir yazdıran kadın
Sen ruhumu okşadın bilip hassas yanımı
Şimdilik bende kalsın kalbimde saklı adın
Ama onu yakında dağlara kazacağım
Soy ismimi isminin sonuna yazacagım.