Şiirinizi okuyunca dalıp gidiverdim çocukluğuma. Bizim oralarda da olanaklar ve çocukluk haleti tıpkı şiirinizdeki gibi idi.
Beni, bizi anlatmış geçmişten günümüze.
Bebeğimizi de, tel arabamızı da, misketimizi ve topumuzu da kendimiz yapardık. Böylece hem mutlu olurduk oyun aracımızın olduğuna hem de el becerisi kazanırdık bir şeyler yapabilmenin hazzıyla kendimize güven aşılayarak.
Yokluk diz boyu olsa da hayat pişiriyordu geleceğe kişilikleri.
Bazen kendi kendime sorar ve cevaplarımda da kararsız kalırım. Teknoloji mutluluk getirir mi diye. Ama genellikle teknolojinin, kolaycılığı, sömürü düzenini getirdiği yanıtı ağır basar. Günümüzde yaşanan olayların sonucu da bu ağırlığı onaylamakta adeta.
Tebrik ederim sevgili dostum. Bu güzel şiirinizi ve sizi...
Sevgi ve Saygılarımla...
Tamer Duran

Buruldu yüregimiz ...sizce? mutlumuyuz....daim olun

"Ve almak kolay artık
her büyük markette
bulmak mümkün
....türlü türlü oyuncak
eğer nakitin yoksa
onun da çözümü var
çektiriver bi kart
......ödenir,ne olacak"

Sevgili dostum kalemine sağlık...Aynen dediğin gibi !:) Demek ki zaman bunu gerektiriyor..
Selam ve sevgilerimle...

şimdi ki çocukların zenginide fakiride mutlu değil bence...zengin olanı mutluluktan çok doymsuzlukla dolu...fakir olanı arkadaşlarında olandan kendinde olmamasıyla mutsuz...ama eskiden aynı semtte aynı mahallede oturan çocukların oyuncaklarıda aynı olurdu...kimse kimseyi kıskanmazdı...ayrıca daha fazlasıda bilinmezdi ki istensin...bu kadar reklam yoktu plastik bir bebek yada çamurlardı oyuncağımız ve bizden mutlusuda yoktu açıkcası...birde tekerlemeli oyunlar oynardık...şimdikilere bakıyorum ki benimde üç çocuğum var aldıkça almanız gerekiyor...almasanız olmuyor...alsanız hiç olmuyor...içinden çıkılmaz bir durum işte...keşke mutluda edebilsek...çok güzel bir şiirdi...tebrikler...saygı ve sevgiyle kalın...

vallahi değerli dostum bizim çocukluğumuzda bu kadar oyun da yoktu...varlar içinde yokluk, yoklar içinde varlık çekiyorduk..yâni yokluk içinde varlık çekmek sözüyle kendi oyuncaklarımızı sizin şiirinizdeki o araba gibi derme- çatma tahtalarla yapıyorduk....oysa dediğiniz gibi artık parası olanın elektronik oyuncakları, pilli, akülü otoları hazır..ya parası olmayanlar ? onlar da yine maalesef vitrinleri seyredip, iç geçirecekler ve yutkunacaklar..keşke imkânımız olsa da tüm çocukları en modern oyuncaklarla sevindirebilsek ama nerde...?güzel şiirinizi ve güzel fon resminizi yürekten kutlarım ve tüm oyuncaksız çocuklar adına ve yaşayamadığım çocukluğum ve içimdeki çocuk adına size çok teşekkür ederim değerli dostum...saygılarımla..

nerelere götürdünüz beni de ...
cok yasayin e mi ..


sevgilerimle ..

Çocukluğumuz mu burukluğumuz ...

Ya da ...

Burukluğumuz mu mutluluğumuz ...


Cevabı şiirde ...

Sonsuz sevgimle ...

çocuk olmayı özlüyorum...

çok hemde...

sağolun tekrar hatırlattınız...

sevgimle...

:)
Size serbest yazım yakışıyor!

Ne mümkün..
Bizler beklemeyi, elde etmenin keyfini bilirdik..
Şimdi ki nesil doyumsuz!
Tek mesulü ise bizleriz..
Çünkü istemeden veriyoruz!

Sevgimle kalın..

eski mutluluk yok bence o el emegi olyuncaklarla daha bir keyifli oynardık annem bezden bebekler dikerdi bize nasıl severdik hiç incitmezdik.şimdi çocuklara oyuncak dayanmıyo atıp kırıyorlar anında.şiiriniz çok güzeldi kutluyorum bende sizi..sevgilerimle........

"Şimdiki çocukların
istediklerine
sahip olmaları için
......gerekmiyor fazla çaba
aklıma takılan
biz ozaman çok mutluyduk
ya onlar
........bizim kadar mutlu mu acaba?"

İnşallah onlarda mutlu olurlar, tebrikler...

Bence kesinlikle mutlu değil şimdiki çocuklar.Nedeni ise hayırı yok'u bilmiyorlar,her şeye sahip olmak insanı mutlu etmiyor bazı şeylere özlem duymalı insanoğlu..Ama burada anne babalara çok iş düşüyor,çocuğuna hayır ve yok kelimesini iyi aşılaması gerekiyor.Bizim zamanımızda bebekler bezdendi çala kaşık yemeklerimiz tahta arabalarımız vardı ama mutluyduk,şimdi ne cocuğu ne yetişkini ne de yaşlısı hiç kimse mutlu değil..Aslında bu şiire yorumu sayfalarca yazsam bitmez..Çünkü gerçekten önemli bir konu..Kaybedilmiş mutluluklar bence..Maddiyata dayalı olmuş her şey sahte yüzler sahte gülücükler sahte mutluluklar ...

Saygılarımla

Bahar

beni çocukluğuma götürdünüz helal olsun çok güzel bir eser tebirkler.

Şimdilerde büyük mağazalarda satılan en gösterişli oyuncaklar bile o bezden bebeklerin, tahtadan arabaların duygusunu veremez.
...
Kutluyorum sizi.

Sevgilerimle,

HİÇ ZANNETMİYORUM.MUTLULUK BİRAZ DA EMEKTEN GEÇMELİ.EMEK VERİLMEDEN SAHİP OLUNAN NE OLURSA OLSUN KIYMETSİZ OLUR.DUYGU VE KALEMİNE SAĞLIK DİYORUM.ŞİİRLE KAL.

(ÖZGÜR-OZAN)

Şimdiki çocukların
istediklerine
sahip olmaları için
......gerekmiyor fazla çaba
aklıma takılan
biz ozaman çok mutluyduk
ya onlar
........bizim kadar mutlu mu acaba?


kutlarım saygılarımla.........

Çamurdan bir araba yapmıştım .onu ateşte pişirdikten sonra boyamıştım da . Bende bundan zevk alırdım . Sonra teyzemin oğlu çok beğendi bende hediye ettim . ben zaten yenisini yapardım . Oynarken su birikintisinde eriyip gitti ne kadar ağladı anlatamam .
Elinize sağlık güzel anlatmışsınız .

bilgisayarımın aziziliği işte.

tekrar tebrikler

sevgipınarı tarafından 2/8/2007 10:31:50 PM zamanında düzenlenmiştir.

değiller sanırım.Bu durumda ebeveynlerin katkısı da büyük ya neyse.

daim olsun kaleminiz.güzeldi şiiriniz

sevgilerimle