Kimileri aydınlıktan
Kimileri karanlıktan uzaklaşır
Sezemediklerine aşkları...

Sokaklar her adımda bir adım daha uzaklasır varlığından
Isık yavaşca yitip gittiğinden gözbebeklerin bi kat daha büyür nefesinden
Bir bakmıs gölgen, solukların gec kalmıs düsüncelerinden..
Hissetmek kacışı...
Yitip gidebilmek iki uç arasıda...

Ruhun kaçabilir mi öyle
Savasabilir misin aydınlığın ve karanlığın kalelerinde kendine karşı
Aynalara dönmüşken bakışların
dolu dolu
kapılmısken dilini bilmediği bir sarkının
uzaklardan dudaklarına hafifce dokunan ezgilerine....

Avuçlarında özlem taneleri...
Düşününce, kar taneleri gibi
bembeyaz renginden, kapkaranlık soğuğundan...

Taşıyabilir misin her taneyi
Korkarmısın üşümekten yağmura yenik pencerelerin ardında...
Sonunda güneş açacak dese biri...
Korkarmısın inanmaktan...
Bir gün gelsin!
Fildisi kulesine saklanmıs yorgun bedenin
Tanrının bahçelerine saçsın
Avuçlarındaki saklı hazineni...
Altın altın dağılsınlar toprağına...
Gelecek bahara büyüsün düşlerin..

Görmek istemez mi denizler gibi yılgın gözlerin
Yüreğine sordun mu hiç?
Dokunmak istemez mi avuçların Tanrının parmaklarına....

Bilmek istemez mi
Sevgi onun parmak uçlarında....
Bir büyü o, uzaklardan aydınlık ve karanlığın ortasında...
İki uç arasında...