kadın susuyordu...ne olmuştu herşey bir gecede değişmişti iyice bitmişti yaşamı belki de bilinçsizce kullanılmış bir ömür ve hüzünlü sonu bu evde bana ait herşey üst üste yığılmış eşyalarda saklanan anılarım sırlarım düşlerim sevinçlerim bu ev ben doluyum bu evle beraber yok edeceğim tüm yaşantımı ancak bu şeklide ölebilirim diyordu kadın bütün anıları yakıp yıkıp hüzün elle tutulur gözle görülür bir hal almıştı onun için çok acı vardı sokaklarda kadın susuyordu hep susacakmış gibi yarı düş yarı gerçekti sanki bu yaşadıkları bir masal gibi başlayıp tamamlanmayan kadın susuyordu her başlayan gün ışıklarıyla yarasını sızlatıp ayaz ağlatıyordu yüreğinde üşüyor hep üşüyordu ve anılarını düşlerini yakarak ısınmaya çalışıyordu... 28/09/2007 |
kadınlık yükü vurulmuş omzuna...
kutlarım.........sevgiler..