Kadınım
Aşkın yüreğime battı
Her bir yanım kan revan Kanı boş ver kadın, Sensizlik içime oturdu. Dilim söyleyemedi adını Anlatamadı içimdeki, Ucu bucağı olmayan o kadını! Zaman dörtnala koştu Akrep, yelkovanla yarıştı Kadın! Senin gidişini bana, Saat bile unutturmaya çalıştı. Gökyüzüne her baktığımda Umutsuz çehreme güneş ışık oldu Gölgelerimi değil, seni gördüm ben Kanımdan sızan damlalar bile, Sen diye sızdılar bileğimden. Söyle be kadın! Şimdi kim? Senin gibi sevecek Hangi ten? Hangi beden? Kanayan yüreğime teselli verecek. Unutturur mu? Seni bana yeni bir nefes Diner mi acılarım? Ah be kadın! Hüzün dolu yokluğun Ben… Sensizliğe isyan ederken Kim bilir sen? Kimlere teselli oldun. Yok artık yok, senden yana umudum! Anladım! Anladım ki! Ben sana kadınım dedim kadınım! Sen adamına, sen! Adamına... 22.12.11 - Lokman Bekler |