Ey Vefa/sızım
Bu kadar vefasız olur mu seven?
Sevdiğini hiç yarı yolda bırakır mı Kendini bilen Her şey bitti, şimdi yok yıllarca seni seviyorum diyen Hiç yaşanmamış gibi sayarmış, içine sindiren. Koca ömrümü üç harfe adadım ben (AŞK) Kandım, yanıldım, seni yaşarken avundum Ey AŞK senin uğrunda yanıp tutuştum Farkında olmadan hep kendi başıma yaşadım. Kederi tek çektim, cefayı kendimde bildim Vefayı hiç ama hiç sende göremedim Hep sevdim, senin de beni sevdiğini düşündüm Gerçekten sevmediğini nereden bilirdim. Ey vefa ‘sızım, hadi yaşanan her şeyi bir kenara bıraktım Gözlerim kör müydü? Sana ben bu kadar nasıl bağlandım Aşkın gözü kördür derlerdi inanmazdım Hep sahiplendim, benimsin sandım, yanıldım! Körü körüne Aşkın’a yalın ayak koştum Hiç sonumu düşünmedim, söz verdin beni bırakmazdın Sonunda yalanlarının arkasına sığındın Diyeceğim o ki vefa’ sızım keşke seni hiç tanımasaydım Senden sonra hiç eskisi gibi olamadım Karamsar düşüncelerim artık baş mimarım Hep sustum ağzımı açamadım Dedim ya ey vefa’ sızım keşke seni hiç tanımasaydım! 10.12.11 - Lokman Bekler |
DUYGULARIN ŞAİRİ BOYABAT.LI
[email protected]